Пачытала дзённік рэдактара эпрыл-мун і зараз проста жахаюся. Там, між іншым, пагрозы мяне забіць. Здаецца забіць мя...

четверг, 13 апреля 2006

23:51

kayanka

каждая минута с закрытими глазами - это потеря шестидесяти секунд света (с) Г.Г.Маркес

Пачытала дзённік рэдактара эпрыл-мун і зараз проста жахаюся. Там, між іншым, пагрозы мяне забіць.

Здаецца забіць мяне - гэта мэта ўсіх, хто вакол.

Хтосьці звоніць кожныя паўгадзіны, а хтосьці не адказвае на званкі і гэта яшчэ горш. Але я хутка прызвычаюся.

Вось і сёння ўжо не пайшла дадому грузіцца - паехала да Макарэвіча.

Ён як у кіно. Ляжыць у гіпсе. Я пазнавала ў ім Фрыду. Не хапала толькі матылькоў, намаляваных на гіпсе, але мабыць ён дазволіць гэта выправіць (:

Дарэчы, паабяцала, што калі-небудзь абавязкова вазьму да яго ноўт і паглядзім, ці так ён на яе падобны...

~~а я на Троцкага~~ (: цьфу-цьфу-цьфу....

Спадзяюся, што яму сёння было не так сумна, як магло б быць у гэтай палаце, дзе ляжыць мужык, якому вельмі дрэнна і з якога кроў льецца ўперамешку з чымсьці яшчэ, а ён мычыць і стогне. Спадзяюся, што ён мне не будзе сніцца....

Але мне дакладна было лепш, чым калі б я хадзіла адна па горадзе, ці проста сядзела дома.

Так што я яшчэ і магу сказаць дзякуй (:

URL